Ρομαντισμός

Ρομαντισμός
Λέξη ισχυρή,κίνημα ανθρώπινο,αίσθημα και συναίσθημα
Απο τον 18ο αιώνα όπου και εμφανίστηκε αρχικά,δεν έχει πάψει να απασχολεί το ανθρώπινο μυαλό μα κυρίως το πνεύμα και την καρδιά
Με την επέκταση του να φτάνει ως τις εικαστικές τέχνες και τη μουσική..λογοτεχνικό ρεύμα ,καθώς ρέει,παρασύροντας σε στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής
Με κυρίαρχο το συναίσθημα και όχι τη λογική ή όπως πιο σωστά υποστήριξε ο William Wordsworth την αυθόρμητη υπερχείλιση των ισχυρών συναισθημάτων
Το συναίσθημα να αντιτίθεται στη λογική,να αποκρούει όλες τις αντιστάσεις και τα εμπόδια,να διαλύει κάθε τείχος
Δεν ασπάζονται όλοι οι άνθρωποι τον ρομαντισμό..δεν πιστεύουν όλοι οι άνθρωπο στον ρομαντισμό..ή τουλάχιστον πίστευαν κάποτε..
Έχει καταντήσει μια απλή συνήθεια ως έκφραση καλοσύνης και ευγένειας πλέον;
Εκλείπει..
όλο και περισσότερο..
Ο άνθρωπος ξέχασε να είναι άνθρωπινος..φοβάται να νιώσει και τρέμει να το δείξει στους γύρω του..σαν ενα είδος αδυναμίας,ένα ψυχρό κύμα που περνάει απαρατήρητο παρά τη φουρτούνα που μπορεί να δημιουργεί μέσα σου
Ο άνθρωπος κλείστηκε στον εαυτό του,αψήφησε τα συναισθήματα του,δεν νιώθει πλέον την ανάγκη να ξεφύγει απο την σκληρή πραγματικότητα όταν αυτή τον καταπίνει καθημερινά ολοσχερώς
Αντίκτυπο στις σχέσεις του ως επόμενο..Καταπιεζόμαστε για να είμαστε ρομαντικοί ίσως απλά και μόνο απο συνήθεια ή ακόμα χειρότερα απο αδιαφορία
Ο ρομαντισμός είναι αναγκαίο στοιχείο για μια σχέση
Αψηφά τη λογική που επιβάλλει συνεχόμενα όρια
Φωτίζει σκοτεινές πλευρές του καλυμμένου και υπερπροστατευμένου εαυτού
Ταξιδεύει την ψυχή με τον πιο όμορφο τρόπο
Δίνει μια ακόμη ελπίδα για το οτι υπάρχει ακόμα κάτι αληθινό,δεν έχει χαθεί..ήταν πάντα εκεί

Ζούμε σε μια περίεργα περίεργη εποχή.
Ο κόσμος έχει απομονωθεί. Προτιμάει πλέον την μοναξιά του, από το να δεθεί και να πρέπει να δημιουργήσει νέες σχέσεις.
Να πρέπει να προσπαθήσει για αυτές και να νοιάζεται.
Συνεπώς εκλείπει και κάθε άλλη προσπάθεια όπως το να είναι κανείς ρομαντικός..ίσως θεωρήσει ότι δεν θα τον βγάλει πουθενά,δεν θα έχει κάποιο νόημα..
Και όμως..ίσως είναι ο ρομαντισμός που θα σώσει μια ανθρώπινη σχέση
που θα βοηθήσει την καρδιά να εκφραστεί και να βρεί τον δρόμο για το μονοπάτι της


Γιατι ρομαντισμός;

Γιατί ο κόσμος είναι πιο όμορφος μέσα από τα ματιά ενός ρομαντικού.
Γιατί γίνεται πιο ευχάριστος και πιο αισιόδοξος.
Γιατί γίνεται διαφορετικός και πιο καλοπροαίρετος

Μπορεί να μην πιστεύεις στον ρομαντισμό και να μην τον επιζητάς στη ζωή σου..
Όμως νιώθεις σίγουρα μια άπλετη ευθυμία και ένα ρομάντζο ξετυλίγεται μπροστά σου όταν κοιτάξεις τα αστέρια του σκοτεινού ουρανού μέσα απο την ζεστή αγκαλιά του/της
όταν βυθιστείς στο όνειρο χωρίς να χρειάζεται να ζητήσεις ένα χέρι να σε γλιτώσει
όταν κοιτώντας αυτά τα μάτια που σε προσέχουν και σου χαμογελούν χάνεσαι
ή όταν τα πλεγμένα δάχτυλά μαρτυρούν την ψυχή των συναισθημάτων σου



Η ζωή είναι μικρή λένε..Κλασικό κλισέ όμως αληθινό και ισχυρό..
Ίσως ο ρομαντισμός βοηθά τις ψυχές μας να ενωθούν..
δεν είμαι μόνη..δεν είσαι μόνος
Ανάγκη για ένωση,ανθρώπινη συνύπαρξη
Ας υπάρξουμε μαζί και ας δούμε τον κόσμο απο τη δική μας μοναδική πλευρά
Το χρειάζομαι..το χρειάζεσαι

Όνειρο καλοκαιρινής νυκτός

Λένε πως όποιος ζει πιο κοντά στην θάλασσα είναι περισσότερο υγιής και ευτυχισμένος από τους άλλους..
Η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από θάλασσες γαλήνιες, καθαρές και όμορφες.. Μας δίνεται η ευκαιρία καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά κυρίως το καλοκαίρι, να απολαύσουμε στο έπακρο αυτό το δώρο της φύσης και να γευτούμε εν ψυχή και εν σώματι την απέραντη ομορφιά του.
Βαρύς ο χειμώνας στο πέρασμα του και η αίσθησή του ψυχρή φτάνει ως το εσωτερικό της ψυχής.. τα πυκνά σύννεφα καλύπτουν την καθαρότητα του γαλάζιου ουρανού, κρύβουν τις φωτεινές αχτίνες που πασχίζουν να τα διαπεράσουν για να διεισδύσουν στην ανθρώπινη ψυχή προσφέροντας της αισιοδοξία και μια γαλήνια ηρεμία..
Και εσύ μικρός στο απέραντο σύμπαν, για να αποφύγεις ή απλώς να αντιμετωπίσεις θετικότερα τον ψυχρό χειμώνα, βουτάς στο καλοκαιρινό όνειρο και προσγειώνεσαι στην απαλή άμμο που χαϊδεύει τώρα τα γυμνά σου πόδια..
Μια κάθαρση ψυχής
Μια ανάγκη αποφυγής
Αποφυγής από την ήδη ταλαιπωρημένη και σκληρά απάνθρωπη πραγματικότητα
Όχι δεν είσαι μόνος.. Είναι και άλλοι που ανυπομονούν να αρπάξουν μια ευκαιρία αποφυγής έστω για λίγο από την χειμωνιάτικη μιζέρια..
Πώς ξεφεύγεις επομένως από αυτό τον εφιάλτη όταν νιώθεις ότι οι δυνάμεις της ψυχής σου σε εγκαταλείπουν;
Εμπρός.. Κλείσε τα μάτια σου μικρέ αναγνώστη και υπό τις αγαπημένες σου μουσικές μελωδίες αφέσου σε ένα μοναδικό ταξίδι αναψυχής..
Θυμήσου.. Προσπάθησε να γευτείς κάθε ανάμνηση μέχρι το τέλος και νιώσε χαρούμενος/η που την έζησες
Άπλωσε το κορμί και τα γυμνά σου πόδια στην απαλή άμμο, νιώσε την θαλασσινή αύρα να διαπερνά το πρόσωπό σου αφήνοντας σου την καλοκαιρινή της αίσθηση..
Κάνε ένα βήμα παραπέρα και απόλαυσε αυτή την φαντασίωσή σου στο έπακρο! Μη διστάσεις και θα δεις ότι ύστερα θα ηρεμήσεις και θα επανέλθεις πιο δυνατός/ή στην σημερινή πραγματικότητα..

Εμπνευσμένη από το όμορφο ελληνικό καλοκαίρι, θέλησα να προσφέρω μια νότα αισιοδοξίας στις ταλαιπωρημένες ψυχές μας..
Είναι και αυτός ένας τρόπος ενδυνάμωσης και απελευθέρωσης.. μια διέξοδος που βοηθά την ψυχή να ξεχαστεί..

Αυτό μπορεί να γίνει κυρίως μέσω των όμορφων αναμνήσεων μας από ότι ζήσαμε την περίοδο της ανεμελιάς και της καλής διάθεσης..

Αναμνήσεις.. Ναι, αυτές οι εικόνες που κυριαρχούν στο μυαλό σου κάθε φορά που κάνεις αναδρομή στο παρελθόν και σε βοηθούν να βιώνεις ξανά, έστω και φανταστικά, ότι όμορφο και άσχημο έχεις ζήσει..
Κάτι μας είπε τώρα αυτή θα σκεφτείτε και συμφωνώ αλλά διαβάστε παρακάτω και ίσως κάποιοι από εσάς νιώσετε το ίδιο..

Θυμάσαι την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε;
το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό σου
ο τρόπος που με πρόσεχες και με σεβόσουν κάθε φορά που σου μιλούσα για κάτι που μπορεί να μην σε ενδιέφερε
οι αμήχανες στροφές που με έκανες παίρνοντας με στα χέρια σου στη μέση του δρόμου, σαν βγαλμένες από ταινία..
τα ζεστά χέρια σου που βυθίζονταν στα δικά μου και τα δάκτυλα σου που πλέκονταν με τα δικά μου σε κάθε μας βήμα..
το σιγανό τραγούδι σου κάθε φορά που ξάπλωνες στην αγκαλιά μου..
τα μεγάλα ολόμαυρα μάτια σου που κοιτούσαν τα δικά μου ..
η στιγμή που ξάπλωσα δίπλα σου στο γρασίδι κ με πήρες στην αγκαλιά σου.. μαζί κοιτάξαμε τα λαμπερά αστέρια του σκοτεινού ουρανού.. μαζί αναπνεύσαμε τον δροσερό καλοκαιρινό αέρα και γευτήκαμε τον ήχο από τα θαλασσινά κύματα..
οι ατέλειωτες ώρες που περάσαμε μιλώντας για αυτά που αγαπάμε αλλά και για αυτά που μας προβληματίζουν.. εσύ με συμβούλευες και μου έλεγες ότι κάποια μέρα θα γίνω σπουδαία..
όταν δέχτηκες να δοκιμάσεις κάτι καινούριο για χάρη μου..
το παγωτό που μοιραστήκαμε από το περίπτερο..
όταν μου εξέφραζες τις βαθύτερες σκέψεις σου ενώ φαινόσουν κλειστός και φοβισμένος..

Τη στιγμή που ήξερες ότι όλο αυτό θα τελείωνε γρήγορα και κοιτώντας με στα μάτια με ένα περίλυπο και συνάμα απολογητικό ύφος, μου έσφιξες δυνατά το χέρι και με φίλησες..

Αυτός ήταν ένας δικός μου τρόπος να ξεφύγω από όλα αυτά που βασανίζουν την ψυχή και το μυαλό μου καθημερινά..
Μέσα από τις αναμνήσεις μπόρεσα να βρω μια διέξοδο και θεωρώ ότι είναι πολύ αναζωογονητικό..

Η Γραμμή

Ζωή
Θέλω να σε ζήσω!
Όχι απλά να επιβιώνω..

Ήμουν 16 χρόνων όταν ένας καθηγητής μου,μου εξήγησε τη διαφορά ανάμεσα στην διαχωριστική γραμμή της επιβίωσης και του πνευματικού-αισθητικού κόσμού
το αποκαλούσε "η γραμμή"
Ανυπομονούσα να μάθω για αυτή τη γραμμή,να ανακαλύψω το νόημά της..
ουσιαστικά πρόκειται για μια γραμμή που χωρίζει αυτούς τους δύο κόσμους
η επιβίωση βρίσκεται στο κάτω μέρος,τόσο κάτω που με δυσκολία φαίνεται..και αυτό γιατί δεν πρέπει να είναι πρωτεύον μέλημα η επιβίωση για τον άνθρωπο..ο άνθρωπος των σπηλαίων που μοναδικό σκοπό στη ζωή του έχει το φαγητό και την αναπαραγωγή επέστεψε; ..ή μήπως ήταν πάντα εδώ;
στη μέση της γραμμής βρίσκεται ο άνθρωπος που προσπαθεί με αργά αλλά σταθερά βήματα να πλησιάσει λίγο πιο πάνω..φυσικά το πάνω είναι και το ανώτερο
στην κορυφή βρίσκεται το ανώτερο..
ο αισθητικός κόσμος όπου πνεύμα και ψυχή συνενώνονται και συμβιώνουν αρμονικά..
ο άνθρωπος έχει φτάσει εδώ ύστερα από πολύ κόπο,κόπο εσωτερικό και προσπάθεια,θέληση της ψυχής να ανέλθει σε ενα μονοπάτι που ελάχιστοι άνθρωποι προσεγγίζουν..
Η πορεία είναι δύσκολη,το μονοπάτι κρύβει εμπόδια και πολλές φορές μπορεί να τα παρατήσει αγανακτισμένος,θεωρώντας πως ποτέ δεν είχε,δεν έχει και δεν θα έχει τη δύναμη να φτάσει ως εκεί..
Σαν τους ανθρώπους των σπηλαίων στην πολιτεία του Πλάτωνα,κλεισμένους σε μια σκοτεινή σπηλιά δίχως ίχνος φωτός και εξαιρετικά δύσκολης ανάβασης έως και ακατόρθωτης..Ενώ κάποιοι ήδη έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια ανάβασης,κάποιοι άλλοι αντίθετα παλεύουν και μάχονται να αντικρύσουν έστω και μια ακτίνα φωτός..
Μερικοί ίσως βρήκαν,βρίσκουν,θα βρουν το κουράγιο,την θέληση να φτάσουν τον ήλιο και να αρπάξουν ένα κομμάτι του,μια ακτίνα από το φώς του ίσα για να ζεστάνει την ψυχή τους..
Πραγματικότητα ή ψευδαίσθηση;
Ένα ισχυρό παιχνίδι του μυαλού..μια σκληρή δοκιμασία
Ποιός σε κάνει να πιστεύεις ότι οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν;
Η θέληση όντας ισχυρή,σε ωθεί και στο δυσχερέστερο μονοπάτι..
Τί είναι αυτό το κάτι που σε βοηθά,σε σπρώχνει ένα μονοπάτι παραπέρα;


Τα μάτια μου έλαμπαν και ήταν καρφωμένα στον πίνακα όπου βρισκόταν το σχέδιο της γραμμής
Μα κύριε καθηγητά..γιατί να είναι τόσο δύσκολη η πρόσβαση στον αισθητικό κόσμο;

Η απάντηση ήταν καθηλωτική..
Δεν καταφέρνουν όλοι να καταλάβουν τη σημασία αυτού του ανώτερου κόσμου,δεν έχουν όλοι τη δύναμη να νιώσουν και να δουν τι πραγματικά προσφέρει.. ελάχιστοι μπορούν να αγγίξουν αληθινά τον κόσμο αυτό,να πάρουν ένα κομμάτι του και να το φυλάξουν μέσα τους..Να το φυλάξουν τόσο βαθιά και να το προστατεύσουν για να μην χάσει την αξία του..

Και αυτοί οι άνθρωποι κύριε καθηγητά αν καταφέρουν όλα αυτά,απομονώνονται από τον υπόλοιπο κόσμο και ξεχνούν την ύπαρξή των άλλων ανθρώπων που ενδεχομένως δεν μπόρεσαν να ανέλθουν;

Οι άνθρωποι αυτοί θα διασχίσουν τη γραμμή κατεβαίνοντας ένα ή δύο επίπεδα για να μεταδώσουν την ομορφιά και την αξία αυτού του κόσμου..
Μόνο έτσι θα έχουν την ευκαιρία και οι υπόλοιποι να γευτούν την ομορφιά και την σοφία που προσφέρει..
Και αν δεν την δεχτούν όλοι για τον οποιοδήποτε λόγο,απο αρνητισμό μέχρι απαισιοδοξία,τουλάχιστον θα έχουν μια ιδέα και ίσως συμβάλλουν στο να καλυτερεύσει αυτός ο κόσμος..

Δεν ζω με ψευδαισθήσεις..Μη βιαστείς να κρίνεις..
Ζω σε έναν κόσμο που κατακρεουργεί την ανθρώπινη σκέψη και δύναμη..Αποδυναμώνει την ψυχή,σκλαβώνει το μυαλό και καταπατά τη δημιουργικότητα
Ίσως κάποτε ανέλθω στον ανώτερο αυτό αισθητικό κόσμο..Ίσως κάποτε ανέλθεις και εσύ και ίσως έτσι μπορέσουμε μαζί να ανακαλύψουμε την αληθινή ομορφιά και αγάπη..

Απλώς υποσχέσου μου ένα πράγμα: Θα είμαστε μαζί σε αυτό και δεν θα εγκαταλείψουμε ο ένας τον άλλον..Όσα εμπόδια και αν τεθούν θα έχουμε κάνει τον αγώνα μας..
Η τόλμη δικαιώνει
Η δύναμη ανταμείβει
Η ζωή μας περιμένει..

-Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους που κατάφεραν ό,τι δεν κατάφερε ποτέ κανείς..Σε αυτές τις ψυχές που αγωνίστηκαν ανιδιοτελώς και δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν..
Γιατί ως γνωστόν..Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία..!